Sąd Najwyższy podzielił stanowisko i argumentację Państwowej Komisji. W analizowanej sprawie wyrok zapadł z rażącym naruszeniem przepisów dotyczących zakazu zajmowania stanowisk i wykonywania zawodów związanych z dostępem do dzieci – co miało istotny wpływ na jego treść. Sprawa przekazana została do ponownego rozpoznania.
W wyniku omawianej interwencji Państwowej Komisji doszło do uchylenia zaskarżonego wyroku w części, w jakiej nie zawierał on rozstrzygnięcia co do wskazanego w art. 41 § 1a k.k środka karnego, jakim jest zakaz zajmowania stanowisk i wykonywania zawodów związanych z dostępem do dzieci.
Sprawa dotyczyła prezentowania za pośrednictwem sieci informatycznej małoletniej poniżej lat 15 treści pornograficznych. Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego o skazanie go bez przeprowadzenia postępowania dowodowego i wymierzenie mu określonej kary, mimo że wniosek ten pozostawał w sprzeczności z przepisami prawa, albowiem nie zawierał żądania orzeczenia wobec oskarżonego obligatoryjnego środka karnego przewidzianego w art. 41 § 1a k.k. w postaci zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi na czas określony albo dożywotnio.
Orzeczenie powyższego środka karnego jest obligatoryjne w wypadku skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego. Skazany nie został ograniczony w możliwości podjęcia szeroko pojętej działalności, w której mógłby mieć kontakt z dziećmi, mimo że został uznany za winnego popełnienia przestępstwa przeciwko wolności seksualnej na szkodę osoby małoletniej. Brak ten powoduje, że orzeczenie w zakresie rozstrzygnięcia o karze w istotnym stopniu jest wadliwe.
29 listopada 2021 r. Państwowa Komisja skierowała do Prokuratora Generalnego wniosek o wniesienie kasacji (na niekorzyść oskarżonego), 21 grudnia 2021 r. otrzymała informację o uwzględnieniu wniosku i wniesieniu kasacji do Sądu Najwyższego.
Skarga nadzwyczajna i kasacja są to nadzwyczajne środki zaskarżenia, których celem jest wyeliminowanie z obrotu prawnego orzeczeń dotkniętych poważnymi wadami w postaci bezwzględnych przyczyn odwoławczych lub innych naruszeń prawa o charakterze rażącym,
a jednocześnie takich, które miały istotny wpływ na treść orzeczenia.
